Hikayede anlatılan efsaneye göre bir kadın, birgün kucağındaki çocuğu ile birlikte bir mağaranın önünden geçerken içeriden gelen bir ses duyar. Bu ses ona "içeri gir ve ne istersen al, ama en önemli olanı unutma. Ayrıca, sen çıktıktan sonra kapının kapanacağını ve bir daha asla açılmayacağını da dikkate almalısın." der... Kadın mağaraya girer ve büyük bir servetle karşılaşır. Masanın üzerindeki altın ve mücevherleri görünce şaşkına döner ve çocuğunu yere bırakarak hemen büyük bir hırsla masanın üzerindekileri toplamaya başlar.
Bu sırada o esrarengiz ses tekrar duyulur: "Sadece sekiz dakikan var" demektedir... Sekiz dakika çabuk geçer. Kadın toplamış olduğu kıymetli taşlar ve altınlarla birlikte mağaranın dışına koşar ve kapıkendiliğindne kapanır. Bu sırada çocuğu içerde unutmuş olduğunun farkına varır, ama kapı bir daha açılmamak üzere kapanmış bulunmaktadır...
Zenginlik uzun sürmez ama ümitsizlik hep yaşar. Aynı şey çoğu zaman bizim de başımıza gelir. Bu dünyada yaklaşık 80 tıllık ömrümüz vardır ve bir ses daima bize: "Sakın en önemli şeyi unutma !" der gibidir.
Önemli olanlar manevi değerler, inançlar, dikkatli olmak, aile, dostlar ve hayattır... Ancak kazanç hırsı, zenginlik, maddi şeyler bizi öylesine büyüler ki çoğu zaman en önemli şeyleri bir köşede bırakırız... Böylece zamanımızı bu tür şeylerle tüketir ve en önemli olan şeyi "Ruhun Hazinesini" bir köşede unutuveririz...
Asla aklımızdan çıkarmamamız gerekir ki bu dünyadaki yaşam çok çabuk geçer ve ölüm beklenmedik bir zamanda bizi yakalar. Ve hayatın kapısı bizim için ebediyen kapanmış olacağından son pişmanlık bir fayda vermez...
Bu yazı Pazar, Haziran 28, 2009
tarihinde eklendi ve
Hikaye-Siirsel,
Kisisel Gelisim
kategorisinde arşivlendi.
Siz de yorumunuzu ekleyebilirsiniz
ve isterseniz sonraki yanıtlara abone olabilirsiniz;
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.
0 yorum yapıldı